إلهی، عارفان گویند ...

إلهی، عارفان گویند «عَرِّفْنی نَفْسَک»، این جاهل گوید «عَرِّفنی نَفْسی!»

إلهی، عاقبت چه خواهد شد ...

إلهی، عاقبت چه خواهد شد و با ابد چه باید کرد؟

إلهی، رجب بگذشت و ...

إلهی، رجب بگذشت و ما از خود نگذشتیم، تو از ما بگذر!

إلهی، از روی آفتاب و ماه و ستارگان شرمنده‌ام ...

إلهی، از روی آفتاب و ماه و ستارگان شرمنده‌ام، از انس و جان شرمنده‌ام، حتی از روی شیطان شرمنده‌ام، که همه در کار خود استوارند و این سست عهد، ناپایدار.

إلهی، ناتوانم و در راهم و ...

إلهی، ناتوانم و در راهم و گردنه‌های سخت در پیش است و رهزن‌های بسیار در کمین و بارِ گران بر دوش. یا هادی (إهدنا الصراط المستقیم* صراط الذین انعمت علیهم غیر المغضوب علیهم و لا الضّالین!)

إلهی، بسیار کسانی دعوی بندگی کرده‌اند و ...

 دم از ترک دنیا زده‌اند، تا دنیا بدیشان روی آوَرْد، جز وی همه را پشت پا زده‌اند. این بندۀ در معرض امتحان در نیامده شرمسار است، به حق خودت «ثَبِّتْ‌ قلبی علی دینک!»

إلهی، دست با ادب دراز است ...

إلهی، دست با ادب دراز است و پای بی ادب؛ «یا باسِطَ الیدَینِ بِالرَّحْمَة، خُذْ بیدی!»

إلهی، خودت آگاهی که ...

إلهی، خودت آگاهی که دریای دلم را جزر و مدّ است؛ «یا باسط» بسطم ده و «یا قابض» قبضم کن!

إلهی، چون عوامل طاحونه ...

إلهی، چون عوامل طاحونه،‌ چشم بسته و تن خسته‌ام؛ راه بسیاری می‌روم و مسافتی نمی‌پیمایم. وای من اگر دستم نگیری و رهایی‌ام ندهی!

إلهی، چگونه گویم نشناختمت که ...

إلهی، چگونه گویم نشناختمت که شناختمت، و چگونه گویم شناختمت که نشناختمت.